قلبم ترانه تکرار است

بخشی از مقدمه کتاب؛

‮«‬می‌توانم‭ ‬گربه‭ ‬را‭ ‬از‭ ‬درخت‭ ‬پایین‭ ‬بیاورم‭ ‬یا‭ ‬عنکبوت‭ ‬را‭ ‬سوار‭ ‬آسانسور‭ ‬کنم،‭ ‬می‌توانم‭ ‬فواره‌ها‭ ‬را‭ ‬بی‌مزاحمت‭ ‬جاذبه‭ ‬به‭ ‬هر‭ ‬کجا‭ ‬که‭ ‬دلم‭ ‬بخواهد‭ ‬بفرستم‭ ‬و‭ ‬برای‭ ‬گل‌های‭ ‬سرخ‭ ‬که‭ ‬در‭ ‬انتظار‭ ‬چراغ‌های‭ ‬راهنمایی‭ ‬ایستاده‌اند‭ ‬دست‭ ‬تکان‭ ‬بدهم‭… (‬اینجا‭ ‬سرزمین‭ ‬نگاه‭ ‬پرویز‭ ‬شاپور‭ ‬است‭)… ‬به‭ ‬نگاهم‭ ‬خوش‭ ‬آمدی‭…!‬‮»‬ نوشتن‭ ‬درباره‌ی‭ ‬پرویز‭ ‬شاپور‭ ‬به‭ ‬مراتب‭ ‬از‭ ‬صحبت‭ ‬کردن‭ ‬درباره‌ی‭ ‬او‭ ‬و‭ ‬آثارش،‭ ‬زندگی‭ ‬و‭ ‬تجربیاتش‭ ‬سخت‌تر‭ ‬است‭… ‬نوشتن‭ ‬درباره‌ی‭ ‬او‭ ‬سخت‭ ‬است‭ ‬چرا‭ ‬که‭ ‬او‭ ‬به‌خوبی‭ ‬خود‭ ‬را‭ ‬در‭ ‬صدها‭ ‬جمله‌ای‭ ‬که‭ ‬تحت‭ ‬عنوان‭ ‬کاریکلماتورهایش‭ ‬شناخته‭ ‬می‌شوند،‭ ‬توضیح‭ ‬داده‭ ‬است‭. ‬اما‭ ‬ممکن‭ ‬است‭ ‬یک‭ ‬خواننده‌ی‭ ‬اتفاقی،‭ ‬در‭ ‬مواجه‭ ‬با‭ ‬تنوع‭ ‬و‭ ‬تعدد‭ ‬این‭ ‬جمله‌ها‭ ‬دچار‭ ‬گنگی‭ ‬مطبوعی‭ ‬شود‭ ‬و‭ ‬بعد‭ ‬از‭ ‬آن،‭ ‬با‭ ‬حفظ‭ ‬یک‭ ‬فاصله،‭ ‬شاپور‭ ‬را‭ ‬در‭ ‬لیست‭ ‬نویسندگان‭ ‬محبوب‭ ‬خود‭ ‬نگه‭ ‬دارد‭.